Al vele zomers gaat de MK 63, onder leiding van schipper Peter Dorleijn, op vakantie naar verre oorden. Met regelmatig wisselende opstappers, die halverwege wisselen, is de botter dan 6 weken van huis. Nu de botter in een stichting is ondergebracht, die ook nog eens de ANBI-status heeft, is een dergelijke reis geen vanzelfsprekendheid meer. Maar toch werd ook afgelopen zomer koers gezet naar de Oostzee.
Als opstapper en schipper in opleiding kun je natuurlijk nooit een betere leerschool krijgen dan 3 weken de zee op. Vaardigheden, die thuis met de botter niet snel meer aan bod komen, zoals navigeren en varen op ondiepe (getijden) wateren en dus op stromend water, kunnen dan uitgebreid worden beoefend. Door goede stevige westen winden werden we snel naar de Oostzee geblazen.
Na het Kieler kanaal zijn er dan diverse mogelijkheden voor een vervolg: Oostwaarts, Noordwaarts of er ergens tussenin. We zaten koers richting het eiland Rügen in oostelijke richting dus.
In de afgelopen 40 jaar heeft Peter op zijn reizen ook vele buitenlandse contacten opgedaan. Zo kwam hij ooit in contact met Hermann Winkler, een schrijver van boeken over schepen, waaronder die over Zeesboote, getiteld: “Zeesboote. Fischersegler zwischen Strom und Haff”, een historisch Duits visserschip.
Peter had in het begin van het jaar nog met Hermann gesproken over een mogelijke hernieuwde ontmoeting, wanneer de MK 63 de Duitse Bodden weer eens aan zou doen. En dat lukte wonder snel. Peter meldde aan Hermann dat we er aan kwamen en wat ons reisschema was. We zullen Hermann op 6 juli ontmoeten in Wustrow.
Op 5 juli lagen we in de haven van Barth, een prachtige middeleeuwse stad, toen iemand naar ons toe kwam en allerlei vragen over de botter begon te stellen. Na enige tijd bleek dat Hermann een lokale journalist had verteld dat we in Barth zouden liggen en of die niet een verhaal voor de krant wilde maken. Het artikel staat hieronder weergegeven.
Bezig met laden…
Laad het document opnieuw 
Openen in nieuwe tab Vanmorgen ook nog even Zingst aangedaan omdat we moesten wachten op het openen van de Meiningenbrücke naar de Bodtstedter Bodden.
Zingst, bekend van het jaarlijkse fotofestival “Erlebniswelt Fotografie Zingst”, is een prachtig stadje met aan de ene kant de Oostzee en aan de andere kant de Bodden. De natuur is hier prachtig. Hier wil ik zeker nog een keer terugkomen, met of zonder botter.
Na ons vertrek uit Barth ontmoeten we tamelijk onverwacht een andere oude kennis van Peter: Andreas. Hij is eigenaar van een haventje (Althagen) met restaurant, rokerij en bierbrouwerij. Na de val van de muur in 1989, werd eigen ondernemerschap in het voormalige Oost-Duitsland weer toegestaan en daar heeft Andreas goed gebruik van gemaakt. Hij heeft het bedrijf intussen aan zijn zoon overgedaan en vaart nu veel tochtjes met gasten op de Zeesboten. Het was niet afgesproken, maar toen Peter Zeesboten zag varen in de buurt van Althagen bedacht hij zich dat Adreas misschien wel aanwezig zou zijn. Dus werd het haventje van Althagen aangedaan.
Het werd een heel enthousiaste ontmoeting. Toen Andreas klaar was met zijn tochtjes, hebben we in de namiddag met z’n allen koffie en bier gedronken en werden we vergast op warme wafels met ijs, kersen en slagroom. We zijn vertrokken met een mini vaatje bier!
Na dit geweldige intermezzo zijn we verder gevaren naar Wustrow. Er was al een ligplaats gereserveerd. Geregeld door Hermann.
De volgende dag kwam om 13 uur Hermann, zijn vrouw en twee kennissen van hen aan boord. Een van die kennissen woonde daar vlak bij in een prachtig oud familiehuis (boerderij) aan het water. Het was ideaal weer om rustig met deze gasten een zeiltochtje te maken. Ze hadden een doos met heel veel gebak meegenomen, waar we nog twee dagen van hebben gegeten.
Dat was genieten!
Aan het einde van de middag hebben we hartelijk afscheid genomen. Daarna zijn we weer terug naar het oosten gevaren: bestemming Rügen.
Een mooie herinnering aan een prachtige ontmoeting in de Bodden!
Kijk in het Album voor nog meer foto’s.